15 november 2023

Eva Verdam en Tessa Vorstenbos

“In ‘samen herstelgesprek’ bespreken we actieve inzet familie bij geriatrische revalidatiezorg”

De geriatrische revalidatiezorg (GRZ) van de Zorgboog heeft een nieuwe aanpak, waarbij cliënten, mantelzorgers, familie, vrijwilligers en zorgprofessionals voortaan sámen werken aan de revalidatie. Een omslag in denken en doen op de drie GRZ-locaties Suytkade, de Regenboog en Groepswoning G (Keyserinnedael), vertellen Tessa Vorstenbos (coördinator Suytkade) en ergotherapeut Eva Verdam.

“Het opnamegesprek hebben we omgevormd naar een ‘samen herstelgesprek’. Hierin bespreken we samen met de cliënt, mantelzorger en familie hun actieve inzet bij het herstel. Bijvoorbeeld het bed opmaken, helpen bij de maaltijd en kleding klaarleggen. Zo krijgen we meer tijd voor de zorg en kunnen we cliënten nog beter helpen. Door toename van het aantal ouderen dat revalideert en de schaarste aan professionele zorgverleners ontstaat een zorgkloof. Om de revalidatiezorg aan onze cliënten desondanks op een hoog peil te houden, slaan we nu de handen ineen en gaan we sámen voor hen zorgen.”

Opknappen
Bij geriatrische revalidatiezorg herstellen ouderen van een ziekenhuisopname door bijvoorbeeld een beroerte, knie- of heupoperatie. Hierdoor kunnen ze tijdelijk niet terug naar huis. Met een persoonsgericht revalidatieplan, multidisciplinaire ondersteuning en stimulatie van de zelfstandigheid knappen cliënten binnen afzienbare tijd op. Hierdoor kunnen ze weer naar hun eigen woning. Als blijkt dat naar huis gaan niet meer mogelijk is, verhuizen cliënten naar een vervolglocatie zoals een verpleeghuis.

Kleine dingen
Het bespreekbaar maken van de actieve inzet van mantelzorgers en familie vergt training. Daarom hebben alle GRZ-medewerkers, behandelaren en artsen het traject ‘Samen revalideren/samen herstellen we zo’ doorlopen, vertellen Eva en Tessa. “In vier bijeenkomsten is de nieuwe werkwijze onder de loep genomen, hebben we gesprekstechnieken geleerd en is het woordgebruik aangescherpt. Ook hebben we naar onszelf gekeken: hoe staan wij als professionals hierin en waar zien we kansen? Het is namelijk belangrijk dat we naasten duidelijk maken dat zij een belangrijke rol spelen in de zorg en ondersteuning van hun dierbare. Dit zit vaak in kleine dingen zoals koffie halen, samen oefeningen doen en de vaat naar de keuken brengen. Oefenen met hulpmiddelen uit de zogeheten hulpmiddelentas van de thuiszorg hoort hier ook bij. Zo leren cliënten, mantelzorgers en familie met hulpmiddelen omgaan die ze straks thuis zelfstandig gebruiken. Deze nauwe samenwerking met de thuiszorg heeft al mooie resultaten opgeleverd.”

Heel prettig
De heer Frans de Rooij (74) revalideert in Suytkade. Zijn vrouw Jeannet helpt hem dagelijks bij de maaltijd. “Ik vind dat fijn. Bovendien merk ik dat mijn man hier moed uit put en zo weer verder kan.” Frans vindt het ‘heel prettig’ dat zijn vrouw hem bijstaat. “In mijn specifieke situatie kan en mag ik nog weinig doen. Vaak lig ik op bed en dan duurt de dag lang. Daarom voelt het heel vertrouwd als er een familielid is om mij ’s middags en ’s avonds te helpen.” Volgens Jeannet is het wel belangrijk dat haar man steeds meer zelfstandig dingen doet. “Zeker als hij weer mobiel is en kan aanschuiven in de eetzaal. Zo ontmoet hij andere cliënten waarmee hij een gesprek kan aanknopen.”

Duidelijke grenzen
Tessa en Eva ervaren dat de nieuwe werkwijze goed werkt. “We merkten al snel dat familieleden het juist fijn vinden dat ze zich tijdens het bezoek nuttig kunnen maken. Nu geven we in het ‘samen herstelgesprek’ de grenzen duidelijk aan en maken heldere afspraken – wat doen wij en wat verwachten we van naasten. Want door de actieve hulp en ondersteuning van mantelzorger en familie kunnen we maximale revalidatiezorg blijven bieden aan hun dierbare.”